Kościół jest najstarszym, najpiękniejszym i najlepiej zachowanym zabytkiem w Słońsku. Zbudowany został w latach 1474 - 1522. Sklepienia założono w latach 1520 - 1522. Murowany z cegły. Przebudowywany w latach 1652-1667. Wieża kościoła była przebudowywana i nadbudowywana wielokrotnie. Ostateczny kształt, z czterema gotyckimi wieżyczkami, uzyskała w 1817 r. odbudowana po pożarze, według projektu wielkiego architekta Karla Schinkla. Kościół jest trzynawową, halową budowlą gotycką, z poligonalnie zamkniętym chórem i obejściem na wzór starych kościołów, z zakrystią od północy. Zakrystia pochodząca najprawdopodobniej z XVI w. została przebudowana w XVIII w. Gwiaździste sklepienie kościoła wsparte na ośmiu filarach tworzy misterną siatkę., w którą wmontowano ponad 200 ceramicznych zworników o średnicy 13- 20 cm z płaskorzeźbionymi wyobrażeniami świętych, scen biblijnych, zwierząt, znaków zodiaku, narzędzi pracy i innych przedmiotów. Filary w górnych partiach dekorowane są drewnianymi medalionami, zdobionymi wyciętymi w skórze elementami o motywach geometryczno-roślinnych. Sklepienie zdobi florystyczna polichromia zawierająca bogaty program heraldyczny. Z najciekawszych zabytków Kościoła warto wspomnieć o barokowej chrzcielnicy z 1658r, organach z 1845r., ambonie z ciemnego kamienia wydobytego w Sudetach z 1773r. odnowionej w 1995r. belce tęczowej z figurą Chrystusa ukrzyżowanego, o płycie nagrobnej Agnieszki Hochenstein (siostrzenicy baliwa Zakonu Joannitów), czy oknach witrażowych zawierających herby rodowe rycerzy zakonnych poległych w I wojnie światowej. Jednak najcenniejszym zabytkiem z wyposażenia kościoła jest renesansowy ołtarz z XVI wieku bogato rzeźbiony z drewna i alabastru. Wg źródeł ołtarz został sprowadzony do Słońska w 1626 r. z Kölln pod Berlinem, a zamontowany w kościele na polecenie Johhana Moritza von Nassau dopiero w latach 1652-62, tj. w okresie remontu świątyni. Tematyka rzeźb ołtarza nawiązuje do ostatniej wieczerzy, ukrzyżowania, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa. Alabastrowe płaskorzeźby, stanowiące centralną część ołtarza, wg dr Janiny Kochanowskiej, prawdopodobnie nie są dziełem jednego artysty i pierwotnie nie stanowiły jednej kompozycji. Dwie płaskorzeźby wraz z obramowaniem, stanowiące główną część ołtarz - tworzą jedną całość kompozycyjną i treściową. Przedstawiono tu protestancki wykład prawdy wiary o Zbawieniu dzięki Łasce Chrystusa. Świadczy o tym zestaw scen: Grzech Pierworodny, Wypędzenie z raju, Chrystus i nierządnica - a więc ogólnie temat "grzechu" przeciwstawiony Narodzeniu i Ukrzyżowaniu. Scena Ukrzyżowania - ujęta otokiem z tarcz, na których pierwotnie znajdować się musiały malowane herby - wskazuje, że ten fragment ołtarza może pochodzić z epitafium. W kondygnacjach wyższych ołtarza uderza niespotykana kolejność scen: Opłakiwanie Chrystusa przed jego Ukrzyżowaniem. Widoczny też jest wyraźnie różny sposób rzeźbienia oraz dopasowywania poprzez przycięcie płaskorzeźb do późniejszego obramienia. Wszystkie te szczegóły świadczą niezbicie o użyciu elementów z dwóch różnych ołtarzy. Ołtarz jest dziełem niezwykłym zarówno pod względem historii i wartości artystycznych. Chociaż dzisiejszy Słońsk nie jest siedzibą Zakonu Joannitów to interesują się oni miejscowością, są tu częstymi gośćmi i dbają o zabytki wspomagając finansowo ich renowację. Ostatnia renowacja ołtarza w kościele w Słońsku przeprowadzona została w latach 1991-1994 i zakończyła się uroczystym jego poświęceniem w dniu 20.XI.1994r. w obecności licznej reprezentacji Zakonu. W 1995 r. przeprowadzono renowację dębowego krzyża belki tęczowej, a w uroczystym poświęceniu ambony po renowacji w 1997 r. uczestniczył sam Mistrz Zakonu Wilhelm Carl, książę pruski. 17.X.1998 r. odbyła się uroczystość dziękczynna z racji ukończenia renowacji dachu kościoła.